Yarım bırakılmış şehirlerde gece hep erken çöker,
Yarım bırakılmış insanlar için.
Şarkılar tamamlar kedilerin sesini,
Birde o çöp kamyonunun sesi.
Pencereden ışıklı evleri sayarsın,
Kendi ışığını kaybetmenin anlamsızlığıyla.
Belki bir karı koca televizyon seyretmektedir,
Yada sevişmektedir
Kurduğun hayallerde buda yok muydu zaten.
Geçersin aynanın karşısına, gece üç
Nedir seyrettiğin?
Yalnızlığındır işte.
Biraz daha eksilmiş senden,
Arta kalan yalnızlığın.
Eksilmek sabaha karşı güneşin doğuşuyla
Batarken dibine kadar sessizliğin
Eksilmek sesinden
Eksilmek bakışından
Eksilmek adımlarından.
Olmadı bir çay demlersin duyduğun özlemden
Sana duyduğum özlem daha demli çaydan,
Tek şekeri de attım, soğutma istersen.
Özlem ağır basar geceye,
Sen ne yaşarsan yaşa, gecenin sonunda
Avuç içlerinden öptüğün kadını özlersin.
Bunu anlamak bir gece sürer
Ah pardon beş yıl artı bir gece.
Unutmak denilen şey daha icat edilmedi
Aşıklar için.
Her neyse işte,
Maviye çalıyor bak gece artık
Umut çalan telefonun sesidir bazen,
Yada bir günaydın mesajı.
İşte biraz daha yaşamak sana,
Biraz daha yaşa,
Ve biraz daha sev.