Bazen insan tek bir yaradan oluşur,
Geçmişi, geleceği, tek bir anda sıkışır kalır.
Zaman bozuk bir saatin çaresizliğin de akıp giderken,
Bazen zaman geçer de, insan geçemez zamandan.
Uykuları bile vazgeçer insandan, koyu karanlık gecelerde
Kapılar kapanır, pencereler karanlığa karşı
Odanın ortasında ellerinde garip düşünceler taşır
Halbuki düşünceler boğuk bir sestir
Sessizliğe karşı.
İnsan bu,
Maviliğe yalvarmak
Neyi getirir ki ölüme yakın.
Gölgesi daha gerçeçiyken,
İnsan hep iki adım geriden gelir,
Bir adım öne geçmek için.
Üç adımlık mesafedir insanın geleceği,
Bazen insan üç defa sever, tek bir anı
Bazı insanlar, artık sadece bir andır
Bazı insanlar için.
Bazı bazı hatırlanmalarda dahildir buna.
Hatırlamak unutmanın yarısıdır
Hep aklında olan bir şeyi nasıl hatırlayabilirsin ki?
Olsa olsa çayı kaç şekerli içtiğini hatırlar insan,
Bazı insanlar bazı anlarda tek şeker içer,
Sevda hali bu,
İnsanlık olsa unuturdu insan.
Ama sen yinede düşünme bunları sevda
Bir başkası için yaşamak ağırdır bu gezegen de
Anca ölürler zaten herkes gibi.
Yaşatmak ve yaşamak insan gibi
Ellerin var olmadan zordur sevda.
Belki boynun bu kadar geniş olmasa,
Yaşamak bu kadar zor olmazdı sabaha karşı.
Lakin seni yaşatacağım bahçeler de
Adını bilmediğim çiçeklerde yaşatacağım seni.
Kapatma kulaklarını ne olur,
Bu kelimeler acımın özeti değildir
Ben seni yazıyorum sevdam, yalnız seni.
Kalem, özlemimden beterdir
Özlemin, kurşundan.