Sevgili Rabbim,
Biliyorum bir meczup değilim,
Ve aslında göründüğüm gibi de değilim.
Belki bu yüzden bana küssün,
Ama sen yine de insanlığıma ver.
Çünkü ben kendi yalanlarımın doğrusuyum
Ve tüm unuttuklarım beni ben eden.
Bu kadar acı olmasa Golha’yı hatırlamak
Belki daha sık hatırlardım.
Ve doğrular bir revolver gibi
Çekip vurmasa düşüncelerimi,
Belki yalan söylemezdim sana.
Insanın sana bile yalan söylediği bu çağda
Sevgili Rabbim,
Ben bir kapının anahtarı olmak isterdim.
Bir vahaya açılan.
Mecnun değildim,
Çölde kaybolmaya yüz bulamadım.
Ama kendi çölünü inşa eden de bendim.
Sevgili Rabbim,
Birkaç kez sana ulaşmaya çalıştım
Ama hep insanlar çıktı karşıma
Gençliğime ver, sen sandım insanları.
Bu yüzden belki bana kırgınsın.
Ama değil midir insanı insan eden
Adem ’ e bıraktığın hata payı.
Yine de söylemek isterdim
Beni affet diye,
Ama yüzümde yok hani.
Sevgili Rabbim
Sen daha iyi bilirsin elbet,
Lâkin ben de bilmek istiyorum.
Çünkü şeyhler bilmiyor,
Ben kimim?