Ey ruhumun kalbi,
Her yerde atıyorsun.
Gece karanlığın gözlerini
Güneşle kamaştırıyorsun.
Acı günlerin dalgaları
Bulanık ve köpüklü
Bırakıyor seni yeniden
Düşüncelerimin derinliğine...

Sen, gönül denizimin
En gizli dibine
Sevgiyle demir atıyorsun;
Sarıp, koruyorsun
Bütün kötülüklere karşı.
Ne zaman
Birden gitmen gerekse
Hüzünler
Koşuyor yüreğime.
Fakat sen
Karanlık yolda
Taşlaşarak bana
Hayallerle geliyorsun...

Şafak aydınlığıyla
Yüreğimdeki yaraları iyileştiriyorsun.
Uçuruyorsun beni
Sabahın bulutlarında.
Geceleri beni ağır duygulardan uyandıran
Rüyalarımın ışığı değil
Senin ellerinin sıcaklığıdır
Saçlarınla yastığıma dolaşan...

Varsın herkes
Senin yanımda olmadığını söylesin.
Desinler ki
Sen uzak bir gönüldesin;
Oysa ruhun benimledir
Sen benimlesin;
Onlar içinse
Sen bir gölgesin.
Bir melek gibi
Uçup geliyorsun uzaktan
Sevginin kanatlarında nefesi rüzgarın
Yakıcı aleviyle
Senin her bakışın.
Sevginle ısınıyorum
Ve sevginle yaşayarak
Topluyorum hayatımın hasadını
Aydınlık yarınlarımın...

Sen gecenin sessizliğinde
Yıldızlar gibi gökyüzüne dağılıyorsun,
Her yerden görünüyorsun,
Ey ruhumun ışığı!

Figen ANAR