.









bobam gahrolasıca çocuklarına deği(l) de
taygeldilere saa(hi)p çıkdı belki üsdüne de aldı bana ne!
ulen biz de senin sulbünden endik işde yaa..
gardaşlarımdan uzak, ben dedemgilde
onnarı gördükçene duydukçana, içerim yana yana
bi(r) tenesine saa(hi)p mı çıkabildim,

şükür emrine son fakıt elime düşmedi..
elimden geleni eder miydim bilemen
Allah da bana ordan soval etmezdi..
neye.. o köy senin bu köy şenmin,

goca üsdüne goca.. hay olmadan gedeydi hepiciği,
çocukların biri ondan, öteki şondan,
biri hurda çırak, öteki başga yerde himaye
hepiciğine sahap çıkdım evelallah
biri ötekini öğey bilmedi

emme o bobam olacağa..
zati kimseye gerek galmadı, analığım öyle bi çekdirdi kii
“beter osun işallaaahh”
ondan şundan duydum da
umurumda bile olmadı vallahi..

emme sen.. sen Ismayıl!.. Ismayılıımm
oldu bitdi başgasını bilmedim, tanımadım
sen olmasan ben canımdan,
dünnamdan geşdiydim
“gak gı!” dedin; “n’oluyon”
hemen ordan dürelendim gakdım,
sen "yörü" dedin seğittim mardım Ismayıll..

“yağmır yağar suya doyar dereler
içerimi acıtmayo yareler
gurbet elde ölüp galsan yad eller
kimsesizler mezarına defneder
dovam Allah sana yardım eder Ismayıl..”
..

“emme yok mu derdin beni del eyler
burdan sana yörünmeycek yol eyler
gurbet elde galsan seni yad eller
iki kürek toprağınan defneder
dilerin ki Allah sana rahmet eder Ismayıl..”
…

“ya ben ne edeyin nere ğedeyin
Fer(h)at gibi dağları mı deleyin
huradayın de de uçup geleyin
insan sevdiğini cana defneder
o dünnamız Cennet olur, etme keder Ismayıl..”