ha bizimki olmaycag dova da
ömürde bi tefacık bi sarılıvısın
solu(ğu)nu, kokusunu ısıcaklığını bi duyayın
taha da başga bişicikler isdemen inan osun ha
ondan sonura alsın canımı alcağsa
zati olmuşu olca(ğı)bi can borcum mar Allah’a
canım bin kerre feda,
kırkbin kere sana
evelallah gözümü gırpman yoluna
Ismayılım..

bi guru “gara zevda”dan başka
neyim mar Alla(hı)n aşgına
ne eza cafalarınan geşdi ömr-ü hayatım
zevdandan başga neyim mar kı!
Ismayılımm

“namıs namıs” deye kaş gişiler ataşını söyündürdü
”gan kusdum daa, gızılcık şerbeti” dedim vallaha
canıma yetti, yüz deği(l) yüzbin tefa,
emme içime atdım garazevdam duyarda üzülürdü
int(ih)ardan hayalın caydırdı
sayanda.. hayata sımsıkı sarıldım
Ismayılım ..

eyi bi ğün görmedik desek yalan olu emme
eyi mi etdim kötü mü bilmen,
düşüncek vahtım da olmadı kine
o(ğ)lannar etişdi de,
i(n)şa(a)t mi(n)şat derkene,
çevrikleyvidiler bana huraya iki oda
ha şükür emrine, garşı gelmen de!
emme gel sen bi dee bana sor, bana
işde geldik gediyoz da,
yalan dünnada
senden başga
ne uğruna yaşamışı(yı)n
Ismayılımm..

“neler geldi neler geşdi felekden
un elerdim deve geşdi elekten” deyen
az bile demiş vallaha..
gı “boyu yüklü”
üsdüne üs(de)lük taha çocuğun ben
bi ğız evlat, atıvırılı mı gı va(h)!,
şükretsin o galekdersiz elime düşmedi..
gapı dışara bi mülcem sidiklinin a(ğ)zına bakıp da..
satan döyüs goya bobam olcak ya!,
alan döyüslere ne deyen
nası(l) bişiyimiş bu alın yazım
hay olmaya gomaya yermeyeydim
emme sen ilecimidin
Ismayıl..

Allah düşmanımısada yazmasın ya-a
bu gader file değil zülüm emme dayandım
gücüm guvatım senidin Ismayılım
o analığın etdiği eziyet var ya,
hani “ermanı mezalımı”
zolda zıfır galı(r) vallaha-billaha
ne öyle gader..
ne öyle boba! vermesin kimseye can düşmanımısa da
her şeyi bi yana atıp da,
hinci nası “boba” deye(yi)n anamdan başgasının gocasına,
o gavır mezerinde yatasıcaya
Ismayıl..

Allahını seversen; benikinin faşalıgdan ne farkı varkı
üsdelik de bedafa
olmadan gedesiceler..
onmaya yermeyesiceler
Kime ne deyen, nerelere gede(yi)n
hinci hankına betdova edeyin
Ismayıl

aman bee şükür emrine
Varsın gırkyıl sonurattan da olsa
geldin ya
“neyise”..
sordum kendi kendime
“Ismayıl evelden gelseydi neyderdin” deye
“oynardım” dedim kendi kendime neyeyse
heye valla “ahdım marıdı” “oynaycan” deye gıı!!
garılar gapı dışarıya çıkmadan daha hadee
sennen düğün etdim ulee
Ismayıl..

aşdım irediyoyu
gısdım sesini
valla Bediya dökdürüyorudu
geşmiş gün neydi bilemecen
ha “aslan musdafam”

“kenardan geçeyim yol sizin olsun
ağılar içeyim bal sizin olsun

amanın gel gel gel aslan mustafam amman
haydi gel gel garip başlı yarim gel

Bozkır dedikleri büyük kasaba
severler güzeli gelmez hesaba

amanın gel gel gel aslan mustafam aman
haydi gel gel garip başlı yarim gel”
cenaze varımış neneyen
anam deği(l), bobam deği(l)
olsa nolcak va!
böğün benim bayramım
“Ismayıl geldi bayramı”
verdim oynamayı
verdim oynamayı
oynayı oynayvıdım
“düğün bizim oyna gızım” hesabı
hayalında bi ğözel oğşadım Ismayılı

seni getiren yollara
şöfere gamyonnara
gurban ola(yı)n Ismayıl
goyup getme
gurban olan Ismayıl..










not: bu Türkü’nün İstiklal Savaşı sonrasında Atatürk’e ithaf edilmiştir.