ben içimden “acabına ola Ismayıl nasıldır” deyon..
annayıp-dinneyip de cuap beren yok
gözümde tütüyo o “gara ğaşlı”,
“gara ğözlü” “zelvi boylu” “garayağız” deliğannı

yürem gürp gürp, yerinden fıldıracak
ya da sükut edip duracak
sankı kimi ğörsem onu sorduğum,
kime baksam onu gördüğüm

günner geceler boyu hayalını gurduğum
ürüyalarıma ğiren bi başgasımıyıdı
hiş bu ğadar yakın olmadıydık kırk yıldır
hiş bu ğadar teze habarını almadımıdı,

hiş umudumu kesmedim emme ikdiba bana ğeldi Ismayıl
kaşlar tefa gelsem.. gelir deye köyde beklesem de
varsın geşsin ömür, onlarca kırkyıl
işde nayet köye gelmiş Ismayıl

ova yolunda gördükden keri
anası öldüğünde bile
belki görün deye geldimidi..
bu evi neye geldin de köye yapdın desene?

ben taa nerelerden geldim dee.. ellerin gapısındaykana
o ğelemedi.. ireyhinde horukana; o dönülmez yollardan
köye ğelmek kaş günnük yolusa
vara yakasına yapışasın ay oğlan

hıncını alasın varıp da
“-sen nerem deyon adı batasıca
Gedengelmez dağına mı getdin üleenn.. çalımın bana mı senin
Ismayıl…”

ay Ismayııll

















resim: Gidengelmez Dağları
Torosların Konya Isparta Antalya bölümünde geçitvermeyen bu dağlara geyik avına gidip de dönmeyenler olduğundan bu ad ile anılır olmuştur.