sen gittiğinde
saat kaçtı günlerden neydi
aylardan
hangi aydı ne önemi vardı
tek hatırladığım
ayrılık kokan bir sonbahar akşamıydı



sen gittiğinde
içimdeki çocuk sustu
hayata küstü
sanki
birden büyüdü
sımsıkıydı yumrukları
korkudanmıydı yoksa öfkedenmi


yutkunduğum kelimeler
neden değmediki giderken adımlarına
dudaklarıma
sana dur demek
bu kadar da zor değildi aslında


sen gittiğinde
bende unuttuğun
bir gölgen kalmış
sanki kıyamamışın yalnızlığıma
olurda kaybolursam diye karanlığında
bilirmisin ?
kaç kere açtım sana pencerelerimi
sen aklıma düşünce
sanki tamda vedalar mevsiminde
yazık meğer ayrılık kokusu
sinmiş odamın her yerine
kaç kere denedim
her sabah uyanmaların da
bu sefer’de seni unuturum diye
sana öyle bir yanmışım ki
lanet olsun unutulmuyorsun işte


sen gittiğinde
ardından
uykularımda bıraktığın gözlerin
kalmış
o deniz mavisi gözlerinle kimbilir kaç kere
insafsızca rüyalarımı böldün
beni topraksız kefensiz
gömdün
off offf
daha ne kadar sürecek bu
seninde hala yokluğuma benim gibi
için acıyormu
yada kurduğun sofralarına
göz yaşlarım uğruyormu
birde erkekler ağlamaz derler
galiba bu günde
yokluğuna utanmadan ağlayacağım işte


AYHAN’CA CÜMLELER
Ayhan Akdeniz