Meriç’ten Aras’a kadar, Cennet misali yurdum var
Balkanlardan Türkistan’a, her taşında hatıram var.
Ezelden ebede kadar, her çağa bir mühürüm var
Tarihin her hamlesinde, Anadolu çocuğuyum.

Dedem Korkut Masalları, epikleme destanlardır
Dünyanın güneşi varsa, insanlığın dolunayı;
Farabi, İmam Gazali, Hacı Bektaş, Mevlana’yla
Yunus gibi ahtı güzel, Anadolu çocuğuyum.

Fetihlere baş koymuşum, neyleyim, köşkü, sarayı
Bahar yağmurunda geçtim, akıncılarla Sina’yı.
Rehberim Hak’kın Resul’ü, pusulam hoş kelamıydı
Karanlıklardan müptezel, Anadolu çocuğuyum.

Yaradan’ın inayeti; onca diyarlar gezmişim
Güzel Türkçe’m lehçe lehçe; erenlerden icazetim.
İşim olmaz -izmlerle, kitabım, kitabelerim
Lisanlarda darb-ı mesel, Anadolu Çocuğuyum.

Yenilmez armadam vardır, Akdeniz, Preveze’de
Anıt anıt adım vardır, Bağdat’ta, nazlı Budin’de.
Tükenmez miadım vardır, her sahada, her vakitte
Kilimlerde desen desen, Anadolu Çocuğuyum.

Yaylada sürü peşinde, reçine kokar sakızım
Tarlada, işin başında, ter kokar, mintanım, bağrım.
Kına gününde, düğünde, gül kokar kızım kızanım
Türkülerde beste beste, Anadolu çocuğuyum.

Dizim yamalı olsa da, sözüm yamalı değildir
Harplerim yaman olsa da, özüm gamalı değildir.
Dünden yana alnım açık, sofram kapalı değildir
Öykülerde vurgu vurgu, Anadolu çocuğuyum.

Emperyalizmin kisvesi, yüklü sermayesi varsa
Hepsinin cüssesi kadar, Çanakkale’nin sesi var.
Mehterim, marşlarım çalar, yazılı destanlarım var
Atatürk’le her bir yerde, Anadolu çocuğuyum.

Samsun 2009


Ömer Çelik