Edirne’den Kars’a kadar, Cennet misali yurdum var
Balkanlardan Türkistan’a, her taşında hatıram var.
Ezelden ebediyete, her çağa bir mühürüm var
İnsanlığa yol gösteren, Anadolu çocuğuyum.

Dedem Korkut Masalları, şaibesiz destanlardır
Göklerin güneşi varsa, yeryüzünün yıldızları
Farabi, Ahmet Yesevi, Hacı Bektaş, Mevlana’yla
Yunus gibi ahtı güzel, Anadolu çocuğuyum.

Yaradan’ın inayeti; onca diyarlar gezmişim
Güzel Türkçe’m lehçe lehçe; atalardan icazetim
Ezberimde satır satır,, kitabım, kitabelerim
Karanlıklardan müptezel, Anadolu Çocuğuyum.

Fetihlere baş koymuşum, neyleyim, köşkü, sarayı
Bahar yağmurunda geçtim, cengaverlerle Sina’yı.
Pusulam Seher Yıldızı, rehberim Hak kelamıydı
Hişam’a* boyun büktüren Anadolu çocuğuyum.

Yenilmez armadam vardır, Aden’de, Prevezede
Anıt anıt adım vardır, Bağdat’ta, Nazlı Budinde.
Tükenmez miadım vardır, her sahada, her devirde
Lisanlarda darb-ı mesel, Anadolu Çocuğuyum.

Hudut boylarında mavzer, haydut peşinde mızrağım.
Tarlada, işin başında, ter kokar, gömleğim, bağrım.
Kına gününde, düğünde, gül kokar kızım kızanım
Türkülerde bestelenen, Anadolu Çocuğuyum.

Dağları duman alınca, gönlüm galeyana gelir
Kılıcım keskin olsa da, özüm gamalı değildir.
Dünden yana alnım açık, soyum insan-ı kamildir
Mazlumlara kanat geren Anadolu çocuğuyum.

Anlamadı mı gafiller, Yahudi, Ermeni, Rum’u?
Asırlarca sefa sürüp , testilerini doldurdu.
Müstevlilerle beraber, her biri kahpece vurdu
Namertlere diz çöktüren Anadolu çocuğuyum.

Emperyalizmin kisvesi, yüklü sermayesi varsa
Hepsinin cüssesi kadar, Çanakkale’nin sesi var.
Coşkuyla marşlarım çalar, yazılı destanlarım var
Atatürk’ü başbuğ bilen, Anadolu çocuğuyum.

Hişam: Ebu Cehil’in gerçek adıdır.


Ömer Çelik