Muğlak bir rehavetle, başım düşer yastığa
Neyleyim rüyaları, bir ömür sürmeyince
Uykularım karışır zifiri karanlığa.
Rüzgarlar pencereden fısıldar iki hece.

Parkları mesken tutmuş civarın öksüzleri
Rengarenk masallarla, parıldıyor gözleri
Adeta boyun bükmüş, o naif yaz gülleri
Süslerdi gerdanını, dalları şenlenince

Neşeyle dolaşırken mehtaplı bahçeleri
Kara cahil mi sandın, bu cefakar rençperi?
Gözlerinden okurdum, aklından geçenleri
Susturdum kalemimi, yüzünü görmeyince

Nasıl seçeydim sana çiçeklerin hasını?
Tohumunda şifreli her türün naturası.
Huyunu gizliyorken devasa boy aynası
Buğulu pencerene yaz gönder hece hece

Dillere destan olan bir devrin aşıkları
Dağları delip geçer, çölleri arşınlardı
Aşk dediğin güzelim yürekte taşınmalı
Yoklayıp sol yanını, çöz gönder iki hece

Biraz gam biraz özlem, her aşkın ceremesi
Dert olur ömür boyu, zor bulunur çaresi
İstersen zerre kadar kalmasın numunesi
Mazide kalanlardan süz gönder iki hece.

ÖMER ÇELİK