Şu dere gürül gürül, yamaçlardan seslenir.
Kırlangıçlardan önce, baharı müjde verir.
Esvabını bezemiş, rengarenk motiflerle
Ovada gündüz gece, nazlı nazlı gezinir.

Eşrafı köşe-bucak atıkları seçerdi
Ozanlar mahalline uğramadan geçer mi?
Taşların arasından, efsunlu nağmelerle
Kıvrım kıvrım akışı, sazlara ilham verir.

Sevdalı yüreklerin değişmeyen rotası
Kuzgun Şelalesi’nde senfoni orkestrası
Kar beyazı kuğular, yeşil baş ördeklerle
Rüyalarına hasret, gözlere inam gelir

Tatlı esintilerle, her yöne koku saçar
Kerametlerle dolu, şifalı, berrak sular
Kana kana içerken civarın sürüleri
Seyre dalan efkarlı çobanlar keyiflenir.

Bozkırlar ürkütse de rahmet bulutlarını
Erinmeden, bıkmadan besler umutlarını
Dem tutar evlek evlek çatlamış toprakları
Güneşin kavurduğu yüzleri sevindirir.

Şu dere akağında, durup, dinlenmek bilmez
Etrafına can verir, harabeye çevirmez
Çayın çırağı gibi, düşmesin hoyrat ele
Katranından, zehrinden, yutarak can çekişir

Ömer ÇELİK