Doğarken kalpsiz olarak doğan insan, ölürken de aynı şekilde ölürmüş,
Bela olurmuş bir garibanın başına, hayatını cehenneme döndürürmüş.
Direnirmiş garibim yıkılmamak için ama, O, yanan ocağı da söndürürmüş,
Bu bir yıkım hikayesidir, böyle bir hikaye, ne duyulmuştur ne de görülmüş…

Sevmeye hakkı olmaz garibanın, gelir günler birbirinden çok daha beter,
Aşık olur bir kalpsize, o kalpsizde bizimkinin dünyasını başına yıkıp gider.
Sen yıkılma dik dur be dostum, unutma bu dünyada eden kendine eder,
Sen hesap sormaya kalkmayasın, elbet seninde hesabını soracaktır kader…

Bir ömüre değil, bin ömüre bedeldir, senin hayatını yok eden deprem,
Ne yaparsan yap, bunları yaşayacaktın, yazılmıştı alnına, yoktu başka bir çaren.
Umudunu kesme hayattan, çok çekenlerde mutlu olabiliyormuş bazen,
Seven unutamıyormuş biliyorum, belki yokluğuna alış diyebilirim unut demem…

Ne o dostum yoksa sen, el ayak çekilince yatağında bir başına ağlıyor musun?
Bu bir yıkım hikayesi, ne hallere düşürmüş seni görmüyor musun?
Kalbinin sesini dinle, O bunu hak etmese bile O’nu hala seviyor musun?
Belki biraz aptal, deli dolu birisin, ama sen adamın dibisin biliyor musun?