Sen varken yüreğim her mevsim baharı yaşar, her taraf rengârenkti.
Sen gittin gökkuşağım bile kapkara, kaybetti yedi rengi...
Aşk denemez, sevgi denemez değişik bir şey bu bendeki,
Bildiğim bütün kaynaklara baktım yok ki tarifi.

Kim demiş mesafeler sevgiye engelmiş diye...
Bir düşünce, bir akla geliş kadar yakınım sana.
Okumuş, cahil, zengin, fakir, kahrolası birer bahane.
İnsan olan insan sevdiği kadar yakın olurmuş insana.

Kanatlarım olsa uçsam gökyüzüne,
kötülüklerden kaçsam,
İnsanlarda uzak dursam hayallerimin peşinden koşsam.
Almasa kimse beni senin olmadığın bir cennete,
Düşünmem yine senle gelirdim, cehennemde kavuşsam.

Çok görmüşsünüzdür duygularını şiirle anlatanları,
Hisleriyle eşsiz benzersiz roman yazanları...
Çok duymuşsunuzdur sevda yüklü yalanları.
Hiç düşündünüz mü? Anlatılamayan, yürekte bırakılanları...

Zannetme ki bu dalgalar, fırtınalar dik duruşumu bozacak.
Eğer seni bana yazmadıysa , o kaderi yazan kalem yeni baştan yazacak.
Bilmiyorum seni yüreğimden, kim? Hangi kuvvet çıkaracak?
Son nefeste bile dudaklarımda senin ismin olacak.