Çok yüksekten uçuyordun, ulaşılmaz sandın kendini,
Ne zaman tamam desem, o zaman kaybettim dengemi,
Bazen bir şarkının nağmesinde, bazen şiirlerde buldum kendimi,
Söyle aşk denilen şey, hak edende mi güzel durur sende mi?

Kulak vermiyorum sözlerine içimde sana karşı dopdolu nefret,
Bana biraz bal dilinin arkasında gizlediğin şeytandan bahset,
Bir daha uğraşamam, dinleyemem seni, çekemem zahmet,
Ben seni çoktan unuttum, sende beni hiç tanımamışsın farzet.

Unutmak için boş şeylerle uğraşacak, boş hayaller kuracaksın.
Aradan yıllar geçse de her aklına geldiğim zaman ağlayacaksin.
Uykuların kaçacak karanlık gecelerde düşünmekten yorulacaksın,
Aldığın nefes, söyleyemediğin kelimeler ağır gelecek yüreğine boğulacaksın.

Uğrunda ölecek kadar olmasa da seni biraz sevmiştim galiba,
Hiç anlayamadan biz kalbimde yavaş yavaş ölüyorsun adeta.
Yazdıklarım hoşuna mı gider zoruna mı bilemiyorum ama,
Ayakta dimdik durduğuma aldanma, yüreğim paramparça.