Gönül dediğin şey her yıkımdan sonra en baştan yenilenmeli,
Aşık adam onun bunun değil, içinden gelenleri dinlemeli.
Şarkılar, şiirler, sonu belli olmayan romanlar yazmadan,
Kalp sevginin tadına vardıkça, acılar bile mutluluktan inlemeli.

İlgi bekler, sevgi ister, yoksa solar aşk denilen nazlı çiçek,
Insan hayatında bir kez bulduysa sevdayı kıymetini bilecek.
Dertlerini sıkıntılarını göremiyorsa en çok sevdiğim insan,
Karanlık gecelerde ağlayıp kahrolmuşsun sanki ne fark edecek?

Her önüne gelene tezgah açtırırsan gönül çarşısına,
Aşık bir insan seni muhatap görüpte alır mı karşısına?
Gün gelir yalan sevgiler ölür, birer birer yok olur,
Ne o yalan sözlerine inanan olur, ne de o masum bakışına.

Her şeyin yürekten kopup geleni, candan olanı makbuldur.
Bu devirde mert insan bulmak, altın bulmaktan daha zordur.
Ömür dediğin şey kaşla göz arasında saklı duran bir hançer,
Bazen mertçe alnından, bazen sırtından vurur.