korkuluk

...

vebali geceye kalmış
tek dişli kangrenlik bu

çoğul benzetmelerle
aynı yöne telaş büyüten insanlar
kalabalık istasyonlarda ağıt yakıp
raylara savuruyorlar kemirgen vedaları

tahta masada duran tütün öksürüğe cinayet
rakıya meze aşk, kuruntulu ayrılık yüreğe

dahası aklın şose boyunda
cinayetlere acıkmış ayrılıklar
gözlerinden duvarlara saçıyor karanlığı

ne yoksul rüzgar bu
yamalı bütün uzakları açıklara bıraktı
dalgalar yalın uğurlama gemilere
düşlerde talan edilmiş bütün limanlar

inadına isyankar renklerle kaçak kent
kapıların eşiğine idamlık ayaklar bırakılmış
sebepsiz yorgun tenhada vuruşan yolculuklar

bir an diyorum anımsamak bütün anıları
körolasıca heybede hayalde yok
kırsal benzetmeli bir dilenciden soruyorum aşkı
gözlerinden kuşlar dağılıyor damlara
korkuyla ecel arası karantina ayinler
son bir ilahi saklanış var göğsümde
onunda göçmüş duaları
geride kalmış batıl hasret

inzivaya çekildi insani dürtüler
perdeler son oyunun realitesi
senarist hava
oyuncular toprak, su
yönetmen hayat
iliklerime kadar film şeridi kurgularım
boşluğun dehlizinde birazdan kopacak suç

öldürüldüm sanırım
yada uykudayım
göz kapaklarımda yüzyıl
tırnaklarımın arasında çocukluğum
durdurulamaz bir hikaye benliğim
hangi ara göçtüm bu kentin uçurumuna
solumda ay ışığı yalnızlığı
sağımda salkım söğüt siyahlık
kirlenmişim rezil bir yolculukla
koynumda rihter ölçekli suskunluk
dudaklarımın çatlağı zehir taciri

ellerimle kapadığım gözlerimde
yanağında kağıttan gemiler yüzen
arzularıma meyilli bir kadın var
etinde alfabeden acılar çizilmiş
saçlarında çocuklar doğuyor
ütopya alıntılı gerçek bu
ve alnında yıldızlı bir resim
beni benden alan son şiir
son felsefe
son merhaba
son günaydın
ve iyi geceler öpücüğü
zihin durgunluğuma

şayet yargılanmıyorsa
serbest kalmıştır histerik hüzzam
baştan beridir çok ağır yıktı kenti
emanet dükkanında unutulmuş ayrılıklar
tozlanmış anılarla kanadı
bir ruj lekesi kadar kırmızı
utangaç yalnızlıklar ağladı boş yere
çoğul özlemler şimdi kırık ayna
baktığında görünen parçalı uzaklar

sığıntı duygular büyürken sıkı yönetimli aşklarda
rüyanın birine saklanmaktı kaçak fiili altında sevmek
öylesine kederli benzetmeler vurdu kıyısına yüreğin
susturulmuş tüm sanık sevdalar ayırt edilmeden öldürüldü

...

senfonik alıntıdır dip notlar ve resimlenmiş ütopya..!