Uğursuz gecelerin terkisine bindim çoğu kez
Eyersiz,gemsiz şafaklarda açtım gözlerimi
Kan damlarken kabzasında mavzerin,
Ellerim tetikte üşürdü
Sinemde daha yanığı tazeyken şarapnelin
Bir daha vurulurdum göğsümde

Rüzgar’ı çok sert eserdi o dağların
Güneş kayb olunca ufukta
Bir zifir kalırdı bana yarenlik eden
Birde hafızamda taze sakladığım yarimin gül Cemâlî
Ve her gece zulamda sakladığım günlüğüm’de
Her gün’ün bir özeti dökülmüş kalemim’de
Birde her gece bakarak sabahladığım yarin resmi

Sessizliği vardı çoğu zaman o dağların
Ansızın yediğim pusularda bilirim
Tam dizğinledim dediğim zaman’larda hayatı
Bir çakal’ın uluması ile gelirdi kurşun
Daha yeni açmışken uykusuz gözlerimi sabaha
Her defasında Azrail’le göz,göze gelmekmiş kaderim

Bir kaçağın’da yüreği vardır elbet
Kafası koltukta gezdiğine bakmayın öyle
Akşam karanlık çökünce gök yüzüne
Bileseniz ne hüzünler çöküyor gönlüne
Kendimden bilirim
Yaşamak için sığınırken Digor vadisine
Dilimin telafüz ettiği kelimelerin hepsinde
Yarimin ismi vardı
Gözümde canlanan her hayalde
Yarimin gül cemâl’î

Firar iken o dağlarda
Kafamda cevabını verdiğim binlerce soru vardı
Tek bir soru kurcalar çoğu kez aklımı
Acaba dediğim
Kaçağın sevmesimi zor?
Yoksa bir kaçağı sevmekmi?

M.kılıçel