Hayat mı zor,
Ben mi tembelim?

Bilsem tahterevalli ne tarafta ağır,
Çıkacağım bu hesabın içinden de...
Kalem kör,
Defter sağır.

Malum cep delik epeydir,
Cepken desen firar,
Şakaklarımda
Geçmiş gülümsemelerden miraslar.

Hayat mı zor,
Ben mi tembelim?

Havalardan mı nedir,
Şu aralar gözlerim hep ıslak.
Tutturamıyorum vicdanımın terazisini
Neyi koysak,neyi çıkarsak...?

Hayat mı zor,
Ben mi tembelim?

Olsa biryerlerde
Bir ’bahaneler cumhuriyeti’
Vali yaparlardı hiç düşünmeden
Benim gibi zat-ı şahanesini.

Hayat mı zor,
Ben mi tembelim?

Üzerine sarı yapraklar serileli
Tıknefes oldu ruhum .
Yorgunluklarımdan dokuma
Ağır, kara bir kadife çekilmiş önüme
Toz kokusu alıyor burnum...
Perdenin arkası ferah, malum...
Sahi...
Umutlarımı hangi cebime doldurmuştum?

Orta yaş bunalımı canım bu.
Gidici değil kalıcı misafir.
Ama ben
Ne yatsın,
Ne gündüz gözü beni yatırsın istedim.

Çağırırsın gelir,
Kovalarsın gitmez.
Başlarsın kısır cümleler kurup
Dolap beygiri gibi dönmeye
Hayat mı zor,
Ben mi tembelim?

Ne o? ... Pek bir küçümsedin...
Yaşın ortalardayken bir görüşelim.
Güneşe gözlükle bakar,
Yağmurda hep şemsiye açarsan
Cenap değiştirmen yakın şekerim
Vakit kerahate değince
Kalk gel,
Bunalımlarımızı bir tanıştıralım.

Bildik bir şarkının mısralarıdır bunlar
Kolaydır, herkes öğrenir.
Sonra başlarsın mırıldanmaya...
Hayat mı zor,
Ben mi tembelim?

USLUZEN