Bahçeli evlerin önünden yürüyorum akşamları
Çoğu terkedilmiş Eylülden...
Balkon ışıkları keser sokağı canı henüz çıkmamışların
Tütsülenir kenarları geceye koşan bulutların

Yüzülmeyen havuzların sularından sızan lıkırtıyı
Bastırıyor zincirli köpeklerin gece ağlamaları
Çabuk özlüyorum ben bu hafif üşüten havaları.

Huzurla aramdaki bu uzak mesafe ilişkisi
Pek iyi gitmiyor birkaç zamandan beri
Neyse ki mevsim yetişti...

Ampulü şakacı sokak lambalarının altından yürüyorum
Sahibini merak etmediğim gölgeler geçiyor kıpır kıpır yanımdan
Açık pencerelerin sinekliklerinde takılı kısa ömürlülerden kopmuş kanatlar

Daha yavaş düşüyor her gün adımım diğerinin önüne
Dilime takılı sadece nakaratı hatırda türküler
Nasıl bağlasam durmuyor yerinde sol ayakkabımın bağcığı
Çabuk özlüyorum ben bu hafif üşüten havaları

Seninle aramdaki bu uzak mesafe ilişkisi
Pek iyi gitmiyor birkaç zamandan beri
Neyse ki mevsim yetişti...

Üstümde kolu kolumdan uzun bir hırka
Saçımda yaz alışverişlerinden kalma kıstırmalı bir toka
Ağzımda hiç tamamını hiç ezberleyemediğim o türkünün nakaratı
Saçlarımı fiske atıyor alnımda çöreklenmiş gama

Sokak lambaları hala göz kırpıyor dünyaya aldırmadan
Balkonlardan birinde kulaklarından asılmış bir pofuduk tavşan
Yürüyorum bahçe çitlerinin perilerini rahatsız etmeden
Sessizce geçiyorum -beklenildiği gibi- sokağın selamsızlarını

Çabuk özlüyorum ben bu hafif üşüten havaları
Daha da sessiz özlüyorum seni bu mevsim
Dökülüyor içime alışkın hüznümün kuru yaprakları
Bahçeli evlerin önünden yürüyorum
Bir elimde evin anahtarı
Öbürü...
Üşüdü,
Sensiz Ekimlere karıştı...

13 Ekim 2023
Serpil ŞEN