Bir araba farı ışığı okşuyor sırtımı
Park edilirken unutulmuş.
Mehtap çıkmadı henüz,
Güneş batık.

Yutakta demli söylenceler
Saçlarımı ıslak tutan nem kadar yapışkan
Kumdaki ayaklarım kadar içime batık...

Söyle bana,
Ne dememeliyim şimdi sana?

Sevgilim
İnan ki senden nefret etmiyorum
Çok da özlemiyorum
Böyle iyi falan değilim,
Sana çok yalan söylüyorum.

Üç Yunanlı sohbet ediyor suyun içinde
Koyu gri sahilin yürüyüşçüleri geçiyor sakince
Hayalet karıncalar tırmanıyor bacaklarıma
Dudaklarım kuruyor tuzundan nefes alışlarımın.

Gözlerini kısınca
Yuvarlak balonlara dönüşüyor ya
Karşı kıyının ışıkları.
Evriliyor evriliyor seninle ilgili düşünceler
Şehvete bulaşıyor
Hayalim...

Ne dememeliyim şimdi sana
Söyle bana sevgilim

Denizi kara mürekkepbalıkları boyuyor
Üzerinde yürünebilecek bir saten çarşaf geriliyor şimdi
Ben daha çok dolduruyorum aşkınla
Çizgi romanımızdaki konuşma kutucuklarını.
Tüm detayları evrenin
Senin düşlerken silindi

Sevgilim
İnan ki senden nefret etmiyorum
Çok da özlemiyorum
Böyle iyi falan değilim,
Sana çok yalan söylüyorum.

Sus dersen
Uyku gözümün sahilinden seni çalana
Şişemin dibi kuruyana kadar konuşacağım şu suya
Yazma dersen kuma, bozacağım uzun cümlelerimi
Ama unutmayacak kalbim tek hecesini

Söyle bana sevgilim
Elveda öpücüğümü saklarken sigara cebinde
Eski gömleğinin
Ve kabul etmeye meylederken kader bu savaşta yenilgiyi
Kavrulurken seni sevmek adına
Parça parça ettiğim yüreğim
Söylenecek o kadar çok şey varken...
Ne dememeliyim şimdi.

23.08.2023
SERPİL ŞEN