Ruhlar bir yere gitmez
Hala buradalar, dedi bir Vietnamlı
Haklıysa;
Özür dilerim
Güzel geçirgen şemsiyesinin gölgesinde büyüdüğüm
Büyük babam.
Adını bir tekneye verdiklerini gördüm geçen
Yakışmamıştı ona da memur mavisi…
Zemini çekirdek kabuklu kayalıklarda
Rüşvet karşılığı sohbet ettiğim bitli kedilere
Sordum, kendime sorar gibi hakikati
Sustular...

Haklıysa Vietnamlı;
Hala buradalarsa kaybettiklerim,
Nasıl, nereye saklamalıyım bu eti
Utancımı gizlemek için.
Bir sürü aptalca ve tekrar edilen hata…
Birçok yol kaybediş
Epeycesi tesadüfi buluşlar var ortada.

Ruhlar bir yere gitmez
Hala buradalar, dedi bir Vietnamlı
Haklıysa;
Özür dilerim
Parmağımdaki kalem nasırına sebep sıra arkadaşım,
Yüzünü hatırlayamadığım birinci sınıf hocam,
Soyumu yücelten muhteşem komutan,
Dünyaya stratosferden bakmayı hayal eden ilk insan.
Özür dilerim;
Olamadıklarım ve yapamadıklarım için
Özür dilerim ama bu bedeni fena eskittim
İstesem de yapamayacağım
Bilin isterim.

Eğer gitmedi iseniz;
Ve şahitlik etti iseniz her şeye
Vietnamlının dediği gibi
Üzülmeyin;
Benden sebep olmuşlukların hepsi
Sizden ötürü
… değildi.
Bilincindeyim.

Ruhlar bir yere gitmez
Hala buradalar, dedi bir Vietnamlı
Haklıysa;
Varsa kabulü söylediklerimin;
Bana bir serçe seslenmesinden iletin
...
Saygılarımla.

01.08.2023
Serpil ŞEN