Senden kalan bir sahil lokontası
İki sandalye
Bir masa...
Onlarda olmasa!!!
...

Uzak bir pencereden bakıyorum sana
Ellerin, saçların,
Yüzün aynı
İncecik parmakların
Kibar gövden
Yaprakların
...
Benim gözümle görsen
Yaprakların ne çok sen.

Ben bir dağ çiçeği idim
Sen üstümden geçip giden kırlangıç
İsyanları kendime büyüttüm hep
İntiharları öfkeme
Sevgiyi sana...
Sanma seni unuttum.

Şu kaderin cilvesine bak
En sevdiğim sayfaları çeviriyorsun sen
O nazik,
İnce parmaklarınla
Bense senin sevmediğin bir yerdeyim
O köy tuvalinden gülümseyen kalabalığım la.

Şiire iltica sebebim sin
Senden kalma bir ihtilalin sancısı bu
Sen gidince bir şehir yıkıldı içimden.
Bir deniz kabarıp taştı sokaklarıma
Sahilinden yürekli bir çocuk geçti
Martılarla çığlık çığlığa.

O buz tutan gecelerde
Bir serçenin yakarışıydım hep
Bir çocuk ağlamasıydım cami avlularında
Kır çiçekleri kadar beyaz.
Alıp gittin ellerini
Ellerim göğsümde öldü heyhat.

Bu kaçıncı şiirim sana
Kaçıncı yazıp yırttığım sen
Bütün türkülerim boşa gitti bir yüzü yanık.
Sırtıma yirmi üç mevsim
Yirmi üç zemheri giydim ben
Üşüdüğüm bütün kentleri yıkmak geçiyor içimden.

Şimdi ellerin ellerimde olmalıydı
Adını alenen yaza bilmeliydim şiirlere
Duvar diplerine sinmiş bir militan gibi
Göğsümde saklı kalmamalıydı yüzün.
Her yeri maviye boyamalıydık
Ve bir kuş kadar özgür olmalıydı aşk.

Artık toprak kokularını seviyorsun umarsız
Yüreğin çimen kokularına sürgün
Bense denizin kokusunu sevdim hep
Deniz kokulu saçlarına vurgun.

Bu hazan vakti
Yüreğine sıkıyorum bu şiiri
Belki saçlarını okşayacak bir gece vakti
Belki gözlerine dokunacak benden
Belki yüreğini yağmalayacak uzak şehirlerden

Bu gün bütün nüshalarını yaktım sensizliğin
Artık ne kadar vursan ölmem ben
Haydi çek silahını
Vur mısralarımı
Vur şiirimi YÜREKLİYSEN.

Aydın YÜKSEL-ANKARA
24.03.2015-SALI-23.30

Şiirime sesini veren Ahmet ORMANCI hocama saygı ve selamlarımla teşekkür ediyorum. Yüreğinize sağlık hocam... İyiki varsın.