Kuşlar uçuyor penceremden.
Sensizlik başımda ağrı olurken
Dilimin sancısız kenarında
Yıkılıyor ruhum
Hangi günahı yudumlasam
Hangi acıyı yudumlasam
Kuşlar uçuyor odamın duvarlarından.
Ayrılık diye başlayan kitapların sayfalarında
Tükürüğümü yudumlayıp, beklemek
Biraz ölüm bana




Dudaklarım üşürken
Susup, ısıtırken sevda ile
Ölmek ne kadar güzel
Anne duasında ıslanırken tenim.
Hangi yemin bozulur
Aşk orucunda
Yıllardır tutulmaya meyilli
Sonrası dar yakalı bir k-an
Kalmanı istesem hastalıklı halimle
Ölür müsün benimle?
Sabahın arifesinde…




Dirildim
Nereden başlamıştı (k) uyumaya
Gözleri hangi devrimde kendini infilak etmişti
Kaç eylem can çekişmişti ömürde
Adın kaç defa gazetelerde manşet olmuştu
Korkak bir sokak lambası üzerinde
Üşüdüm
Karanlık yüz çevirdi arka yüzüme
‘’Gebermek yerine, ölmeyi tercih ederim. ‘’ –Deriu La Rochelle
Dişlerimi sıkarak, tırnaklarımı kazıyarak
Öğrendim




Yaşadım
Önce mevsimleri
Sonra İstanbul’un her şeyini
Kayaya vuran dalgaları
Martıları
Balıkçıyı
Üşümeyi…
Sustum ardından
Yaşamak için nefes almak gerekirmiş.




Islanınca dudaklarım
Yağmurların kucağında
Senli ya da sensiz
Bir parça daha üşürmüş insan
Rüzgâr dağıtırken yaprakları.
Ve dedim ki durduk yere,
—Hangi törpüyle köreltilirdi ayrılığın nasırlı yanları?
S e n…
Sevdanın kaçıncı gövdesinde çığlık olurdun.

Söyle…

Esrik bir dilin gövdesinde kan(a)sın yalnızlık
Selamsız geçilmesin kaldırımlardan.
Her dilin altında yalan yatmasın.
Ve kuşlar terk etmesin gökyüzünü
Dilerim ki
Göğün boşluğunda
Adın, adımla sallansın.




Yetim bir gözyaşının günahını çektiğimden beridir
Aforoz ederim cümlelerimi ardın sıra.
Ne zaman uykuya dalsam
Gözlerinin duvarında çarpılırım
Hangi dua geri getirir beni
Hangi günah susturur şimdi kendini
Ölmek gibi bir şeydi aşk
Ölür müsün benimle sevgili…




Ah içimin ayazında yanan alevim
Adın karıştı şakaklarıma
Ellerin sonra…
Ve sonrasında
İçime kor düştüğünde anladım.
Cennette hep iyi insanlar vardı
Artık biliyorum.
Cehenneme üşürken gidilmezmiş…

Hadi…
Tut ellerimi
Y a n a l ı m.