Ne zaman bir ah çeksem âlâm doğar geceme
O an fani dünyada bir seni hatırlarım.
Korkuyorum Mislina riya düşse heceme
Günahıyla mahvolur yazdığım satırlarım.

Şimdi mevsim sonbahar vakit ömrün ötesi
Birer birer dökülür ağaca küsen yaprak.
Daha zaman dolmadan gitmek de neyin nesi?
Çok mu sevdi Mislina’m seni bu kara toprak?

Bu gece eylül ağlar bu gece hüzün yağar
Bu gece aşıkların aşklarının yasıdır.
Bu gece hasretime hicran kardeşi doğar
İşte o an Mislina’m imtihan dünyasıdır.

Çok yoruldum Mislina hayat denen yokuşta
Sensiz ölümün bile saatleri dolmadı...
Kâbemi hatırlarken yüzüne her bakışta
Bir kere tavaf etmek bana nasip olmadı...

Ne varsa ölsün şimdi aşka sevgiye dair
Ölsün artık ölümü öldüren sevdalılar...
Hasreti yazadursun vuslata âşık şair
Boyun büksün hasmını güldüren sevdalılar.

Yavaş yavaş yürüdüm beni terkettiğin gün
Sonu sonsuzluk olan bir meçhule yürüdüm.
Mislina yüreğime aşkı zerkettiğin gün
Gözlerime ölümü yoldaş diye bürüdüm.

Güneşin batmasını beklemeden giderim
Gurur duyar ayrılık vedalar gurur duyar...
Sözlerine ükzube eklemeden giderim
Ben giderken sessizce sedalar gurur duyar...