Gözlerimin içinde bir çocuk hıçkırarak
Maziyi hatırlatıp ağlıyordu Mislina
Umudumun en muhkem kilidini kırarak
Gönlümü acılarla bağlıyordu Milsina

Ben efkarın harcıyla yoğrulup duruyorken
Sen mutluluk tahtında saltanata büründün
Gölgeler karanlıkta doğrulup duruyorken
Tıpkı gölgeler gibi gözlerime göründün

Gülmenin vakti geçti ama sen gül Mislina,
Sen gül ki tek tesellim senin gülüşün olsun
Ne yaparsan yap şimdi gönlüm dönmez aslına
Gönlüm kendi kendinin benliğinde kaybolsun

Hasrete yoldaş oldum hicranın kardeşiyim,
Dostlarım(!) başucumda sinsi sinsi gülüyor
Mislina bundan böyle ölümün sırdaşıyım
Gel gör ki ölüm bile ayrılıktan ölüyor...

Bir gergefin içinde kaybolup gidiyorum
Parsel parsel satılıp sönüyor umutlarım
Bir elzemin içinde yok olup yitiyorum
Çaresizim Mislina...Yıkıldı hudutlarım

Sorma bana ne olur sorma bana bu rahı
Çözmedim çözülmüyor bu nasıl bir bilmece ?
Merak etme Mislina işlediğim günahı
Fersah fersah ödeyip ağlıyorum her gece..

Bir gün hasretim diner belki abâd olurum
Belki de fâcir gönlüm konuşamaz lâl olur
Dua edersen bana belki azâd olurum
İşte o an Mislina’m tüm hakkım helâl olur

Dileğimdir, her zaman mutlu mesut ol; heyhat!
Viran olan bahçemde simsiyah bir gül düştü
Şimdi bana hicranla donatılmış bir hayat
Gam kasavet içinde yorgun bir gönül düştü...