yokluğuna yoksul olmak
kimsesiz düşkünlüğüme
soluksuz kalmaktır sevgili

...

doğrudur acıdım
hemde çok acıdım
viran yalnızlığın
kabuk tutmaz yarasına
susmuş geceler sürüp
pencerede uzaklarla konuşmak
deliliğimin sevdasındandı sevgili

yoktu sohbet niyetine kelimeler
pervaza sıkışmış fısıltısı
ve kapının eşiğine serilmiş haliyle
rüzgarın duyuma asılışıydı dilsizliğim

susmak aşkına düğümlenmiş zaman hiçliği
ve paslı heceler arasında
bakire duraksamaydı ayraç gözlerin

yitik hayatın savurgan kalabalığı
dışarıda
farklı desenli öyküler yazarken insanlara
gölgelerin oyunuyla
içerinin dört duvarında hayal ettim seni
hüznün koynunda bir çocuktu sevinç
birazdan büyüyecek
karamsar haliyle ezberleyecekti aşkları
sonra özlem içi yolcusu olup
sabahlara
uykusuzluğun kangren gecesinden
yalnızlık bileti kesip
tarifi olmayan sancılara gidecekti

hiçbir kavramın telaşını umursamadan
abartısız anlatmaktı sevgili
seni ve sevda adına çekilecek ölümleri

aşk hiçbir zaman felaketsiz olmadı
yıkımdan sonra ayakta duranlar
inşa ettikleri sevdayı hak ettiler
sadakat suyun berrak renginde
bütün dünyayı temizlemekti
dürüst sevdanın yalın halinde
aklımla yüreğimin araf yerdesin
baş ucumda irdelenmiş huzurum
ayak ucumdan görünen saydam ay ışığımsın

telaşsız mağlupları olabiliriz hayatın
üstü başı yenik sözcüklerle
yazılabiliriz fermanlara
sen hiçbir mevsimin kadını olmadan gel
ben seni beşinci mevsimim sayar
tabiatın en anlam dışı yerinde
yasadışı bir dirilişle karşılarım sevgili



...