Aktı gitti gözümden kazara varlığın
yok saydım defalarca, kusura bakma
Bilerek oldu


.../




rüzgar düşerken göğün b/dudağından
her yaprağı oynatıyor yerinden bir defa
eğreti bir gençlikle son doğruluş belki de sabahın
kemiklerinde gece ağrısı
dönüyor çıktığı son seferden
yakında düşecek diline ikinci cemrenin acısı


besleme martılar, suçlamadım sizi hiç üstümde dönüşünüzden
ne zaman soğusa sizde ısıttım düşlerimi
ayaz çekiyor içim, üşüsem ne çıkar
ala ağız bir sabahın göğsünde ...



ağartı faslı gelir geçer bir vakit
aydınlık demlenir üstümde
temizlerim dünyaya batmış ellerimi


rüzgar düşerken göğün dudağından
cebime soluklanıyor titrek ellerim
amelim sevmek, kötülük neresinde bunun
g/örüldüğüm ilmek sökülecek elbet
yama tutmayacak söylediğim hiç bir şarkı, farkındayım



yine mırıldanmak alı koymuyor beni
cavlak bir kedi kadar çaresiz ve güvensizim kendime
zaten, gidene de güvenmezdim sırtını gördüğümden beri ...




rüzgar düşerken göğün dudağından
kendimi önüme doğrar, çıkarım içimden
son bir defa dokunun kopmadan kendimden
arkını açınca gözlerim her yan zıvık ölüm
yaşasam heves yok
belli ki son günüm ...



belli ki uzayacağım kemiklerimin atlasından az sonra
kim görecek eğreti iki gözden başka
biraz evelik, biraz çam kozalağı, biraz susku
dıvrak bir sin gerek bana güneşe nazır




rüzgar düşerken göğün dudağından
yolculuk için bütün günahlarım hazır
hadi tutun yarı ölü ellerimden
hazırım can çekişmeye , içim kıpır kıpır şimdiden ...








Gülşah Gayret
Tekirdağ



_