susarak..



anlıyormusun...?


alıngan çocuklar büyütmüş kentin
gözlerinde ikametim

romatizmal ağrılarıyla düş dilenen hayalsizler
dışıma akvaryum ardı görünen dünyayı resimlemiş
hüznüm içimde ağlaşan bir annenin kısık sesi
gerisi işporta artığı tezgah üzeri yalnızlığım

anlıyormusun...?

birazdan martılar serilir karların öldüğü damlara
koynuma doldurduğum kırgınlıkla susarım denize doğru
kanayan ömürlerin tutanağına geçmiş kısa notların
uzun yalnızlıklarına katarım kendimi

ağlarım hiç tanımadığım bir insanın acısına
dağılır ıhlamur çiçeği kokusu
aşkın meczuplarını anımsar susarım

bir benmiyim soşe boyu kangren hayat
üstüm başım hayali yolculuklar
hesaplamadığım yerlerden geçiyorum
rüzgarın değdiği peronlar yabancı
rayların üzeri zifiri kara ay
ve vapurların köpüğünde parçalı ayrılık
gökte çelik yığını içinde noktadan insanlar

bir benmiyim olası depremin göçük altı
heryanı kimsesizlik sarmış
düşlerimde zıplaşan tavşanlar var
niyet çekilmiş kutudan bakıyor boş kağıtlarım
sonra acıyorum herkese herşeye kendime
bir rıhtım boyu sağanak yağmur oluyorum
sahipsiz şiirler sarıyor beni
göğsümün penceresinden
buğulu bakıyorum onlara
sahipsizsiniz diyorum
sahip/sizsiniz..!

anlıyormusun...?

takvim yapraklarının hiçbir önemi yok
rakamların manasına aykırı tek anlam sensin
yokluğuna siper olduğum savaşlardan arta kalan
delik deşik duvarların dizlerine yatmış sevdam

bariyerler kurduğum umutsuzluğa karşı direnişimde
yandaşım güvercin ve karıncalar
ezberimde hiçbir hayal kalıntısı yok inan
hep doğaçlama yanlarıyla savundum umudu, aşkı
kaybettiğim kadar sarıldım kartpostal güzeli gecelere
ne başı ne sonu var sonsuzun
eğri büğrü kederleriyle saklıyım şimdi ucube zamana

...

solumda acı sorular heybesi
yarının cevapsız düşlerine gidiyorum

anlıyormusun...?