Üç kâfile, iki zemzemi suyundan , bir asırdan dönsem
Mahsuni gözlerine aksam tutunsam kıblegâhına yüreğin
Sana yansam, ağlasam öper miydin sevdamın alnından
Âh sesinin ezgi tınısı ruhumun eflâtuni tabakasında morfin
Bilsen ki, sızın da aşk d’okurum iğneden geçilmemiş kelâma nakkaş işlerim
İçimden aruz-i şiir yağmurları dökülür sus dilimin yankısına
Ben ’şiir’ dedim sen şiir sanırsın
Oysa şiir değil yüreğim ezgini


Şimdi...
İhya et Şuur’a gözlerini gözlerime Rabb’ın tavsırıyla
İki rekat şükrün namazını kıldır yüreğimin avuçlarına
Göğsünün bahozlarında sur’ra üfle bendimi...
Rahne Göğsünün avlusunda yıkansın tenim
Şahadet getiren gecemin dudağından öpsen
O zaman
Failli meçhul göğsümden kırlangıçlar uçar
Asur’una getiren ecnebî alfabenin
İbranî ve Aramî harflerin teolojiyle kutsal iki ırmak
Yüreğinin kutsallığına varışım
Ölüm ki, yokluğun ’Derdem’
Feel yaprak dökümü coğrafyası yüzün
Her bir imlam gecenin ay ışığı, ciltbentdi meşin parşömenilere yazılan
Tekil, çoğul tümcelerimin ağrı sızısı içimin deşleşi..


Derin uğultular rüzgârın iniltisi istiflenmiş
Bamteli, göçük kentlerin
Lirik yağmurları dökülür ölümsüme
Şimdi kalem: ’yak yandır kelâmları ağlat hecesi mısrasını’ derde..
Titreyen ellerim yazmaktan kaçınan mürekkep
Yazarsam ya kalem intihar eder yada şiir
İyisi mi sussun yüreğimin kelâmsızlığı.!!
Gergefinde tenini giyinirken ebadsı ruhum
Sesinin duvağı peştamal olsun yüzümün kır’asına


Karanlığın yağmurları yağdıkça üzerime
Ayinlerin aforozu muteberdir palazlanan bedbâh kaderim
Yabanıl dingin cüz-zem ölü idim Kays gözlerine
İbrişimle diktiğin vâkit sendelerimi
Elemden musiki ateşi, dayanılmaz çilesim
Sana büyüyemedim ’ Derdem’


Ve kederini anlatan sayfalara ağlamakta bana düşüyor
Âh bağrımdaki kömür lekesiyle avucumdaki çörekotları arasında
Dicle şâirane hâyalin
Gözlerinin silueti belirir yüreğimin derin burukluğuna
Yangın terin narında dönen gülkuru’suyum ’Derdem’
Her şey bir sanrı ötesi olmayanla kalan
Keldanî kavimleri yansınn..!!
Bi ben öleydim