Ben,senden ayrı geçen her gecenin ardında,
Karadan perde ısmarladım gözlerime,
Sensiz doğan Güneş’e hiç....
hoş geldin demedim,
Seni kayb ettiğim gün,
Kendimi yerin yedi kat dibine gömdüm,
Bir ömür çıkmamak için,orda çürürcesine,

Kan kustum Kızılcık şerbet içtim,
hiç pişman olmadım,
Doymadım seni sevmeye,
Doymadım seni özlemeye,

Katran Dağın karanlığına gödüm kalbimi,
İçindeki senle,
Gözlerimi karaya boyadım,
Senden başka görmesin diye,

Yüreğimi kor testereyle yardım,
İçine tuz Dağını yamadım,
Sızısı dinmesin,seni unutmasın diye,
Bir an bile pişman olmadım,
Doymadım seni sevmeye,
Doymadım seni özlemeye,

Ferhat ile Şirin’i anlatanları hiç sevmedim,
Leyla ile Mecnun’u anlatanları hep dışladım,
Gül’ü sevmedim,dikene hayran kaldım,
Gözlerimi karaya boyadım,
Senden başka görmesin diye,
Bidahada hiç bir kıza,
sen gibi bakmasın’lar diye,

Duygusal damarlarımı acemi cerraha aldırdım,
Kimseye tutulmadım,
Gözlerim hiç ağlamadı,
Yüzüm hep sahtekarca güldü insanlara,
Bir an bile pişman olmadım,
Doymadım seni sevmeye,
Doymadım seni özlemeye,

Senden sonra hiç aşık olmadım,
Çünkü ben,seni tek bir an bile unutmadım,
İbils çok yokladı kalbimi,
Felek unuturmak istedi adını,
Onalara inat,Şiirler yazdım adına,
Senin adını bile unutmadım,

Mehmet kılıçel