Kır duvarlarını;aşk var ötede

Orada günahlara sevap biçer Tanrı

Yeryüzü sevgiye tapınır,ağıt yakar ölüme

Türküler söylenir yaldızlı ay batımlarında

Ayaza direnir çiçekler;tohumlar sevi açar

Kır duvarlarını;aşk var ötede

Mutluluğun siluetini çizer bir ressam

Bir dalına ağacın bin şiir yazar kalem

Mecnun gurbet çekmez,Ferhat dağı delmez

Gazeller düzer Fuzûli cümle kadına

İbretin kitabını yazar binlerce ana

Sancılar
beslenir deniz dibi mağaralarında
yetim çocuklar doğursun diye

Hüzün kokmaz karanlık;
sevdaları tütsüler geceye
geceler sevda kokar orda

Kır duvarlarını;aşk var ötede

Umuttan dantel örer mehtâb kaldırım kenarlarına
dönüp de gidemezsin

Güneşe doğru açar saksı çiçekleri
camgüzeli emek diker
yürek işler kasımpatı
Korkarsın incitmekten
kıyıp da bakamazsın

Ateşten bir el dokunur alnına orda

Buzdan bir sıcaklık değer vicdanına
ağlarsın…

İnsan olur duyguların hazdan bir kubbede

Kır duvarlarını;aşk var ötede!



Savaşçı
(ö.t)