DAĞLARA KAÇAR ORMANLAR YAKARIM

Benimle yaşlanmaya ne dersin
Kim bilir belki yeni acılar doğururuz hayata
Belki de mutluluk sıcacık nefeslerimizde
Yalnız ruhların buluşması gibi
Başlarız bir yerinden sen ben kavgasına
Ne yaptığımızın farkında olmadan
Birileri mutlaka girer araya
Toyuz daha kimlik arayışındayız ya
eskiden kalma alışkanlıklarımızla
Düşürürüz dilimize kahredesi söylemlerimizi
Kimseler görmesin diye maskeler de takarız
Hatta gerekirse gerekirse bir de çocuk peydahlarız.
Katlimize fermanlar çıkarırsak
Dağlara kaçar ormanlar yakarız.


Benimle yaşlanmaya ne dersin
Bunca öfkeden sonra nikah tazeleriz
Töremizde var ya gelinlik giydirir
At üstünde gezdiririm
Dama çıkar başından elma’lar nar’lar yağdırırım
Saçılır dört bir tarafa nar taneleri
Elma bereketin birliğin simgesi
Nar dağılırsa doğacak çocuklarımızın sayısı
Dedem korkutan masallar anlatırız
Hatta Zümrütü Anka’yı çağırırız
Gider bir çalıdan mutluluk diler çaputlar bağlarız
Katlimize fermanlar çıkarırsak
Dağlara kaçar ormanlar yakarız.


Benimle yaşlanmaya ne dersin
Ben Aras olurum
Sen Hazar kadar engin ve derin
Ben kıvrılarak akarım sana
Iğdırın yeşilliklerinden serin serin
Kim bilir belki şahitlik ederim çiçek açtığına bir eriğin
Sen hazarda yıkarken kirlenmiş ruhunu
Ben kırılmış iğde çiçekli dalları toplarım


Senin katline ferman çıkarırsam
Korkma korkma seni ben yüreğimde saklarım
Benim katlime ferman çıkarırsan
Dağlara kaçar ormanlar yakarım

Efkan ÖTGÜN