Durup,
iyileşmeyi beklemek,
iyileşmeye kadar kalbini,
ruhunu toprağa görmüş gibi yaşamak,
içinin sızılarını duymamak,
yok saymak için,
başka bir hayatı yaşamak nasıl bir sahtelik?...

Kendince,
küçük oyalandığın hobiler edinmek.

Arkasından da günah çıkartmalar,
affetme seansları...

Kimbilir gülüm,
belki de affetmek,
ruhunu alıp uçsuz bucaksız,
mavilerin dünyası,
gökyüzüne uçması için salıvermek gibi...

Ali İsmail unutmamak,
öylesine rahat,
öyle hafif olmak gerek,
yani gülüm,
işte o zaman,
sana yaşattığı acılar olmasaydı,
kahpeliğin bu duruma,
gelmeyeceğini anlıyorsunuz...

Sen,
rahat olacaksın,
özgür olacaksın,
bırak,
kaç-Ak saray surları ardına,
hırsızlık mahsenlerine gizlenenler
korksun,
kıskansın senin özgürlüğünü...

He kurban,
öyle bir özgürlük ki,
bir sabah uyandığında,
evinin basılmadığı,
telefonların dinlenmediği,
yazmanın,
konuşmanın,
hatta,
sevgilinin gözlerine bakmanın özgürleştiği...

Yolda yürürken,
düşlediğim ülkeme gider gibi,
koşar adım yürümek,
gonca gül Berkin,
kınalı kuzu,
Ali İsmail Korkmaz’ları unutmadan,
korkaklara inat özgürleşmek...
Atilla Yüceak Ocak 2015
Araştırmacı Yazar –Şair