Ey kahpe hayat yetmez mi?

İşin evin olmuştur,
yarım adımlık tahta üzerinde,
gecenin bir vakti,
uyku tutmaz,
umudu sıcak tuttukça,
kıpraşır durursun,
huysuzluk damarlarında dolaşmaktadır,
ansızın,
sarılmak istersin ama o yoktur...

Ararsın,
kısık ağlamaklı ses tonu ile,
sadece,
seni çok özledim diyebilirsin,
’’sesini duymak istedim’’ dersin,
o kadar...

Ancak,
ne kadar çok istesen de ne gel diyebilirsin,
ne de gitmeye gücün kalmıştır,

Gel dersin,
yıkarsın perdeyi,
inatlaşırsın kendinle,
kararlar alırsın gitmek için
ama bir türlü tutmaz bu dilek takvimi,
ansızın,
kasılmalar,
karın ağrıları başlar,
ya sen gidememişsindir ya da o gelememistir.

Ah !..
yarası ağır sevdam,
hücre hayatı ölümden de soğuktur,
kan deryası dehlizler derindir gülüm,
ararsın gecenin bir yarısında,
özlediğinde,
hayalini sesi ile canlandırmak için,
ama olmaz,
sadece özlediğinle bir başına kalırsın,
özledikçe,
ya daha çok seversin ya da daha çok gitmeyi düşlersin !..

He kurban,
çocuksu yüreğinle,
aşk ile sevmeye devam edersin...

Şair; Şiir Sokakta​
Atilla Yüceak​ Haziran 2015