Kahrolası acımasız yaşamda kimler kaldı,
kimler gitti?
neleri kaldı,
çoğunun,
geride bıraktığı neleri kaldı umuttan başka?

Evden çırpınırcasına can havliyle
hastahaneye,
sonra yine bir başına eve,
sonrasında mezarlığa,
acep ne eder Kuşadası’nda bizimkiler,
ya Sevcan yoldaşım?
kırılmış dal gibi bir başına!..

Bacanın dumanı nasıl tüter,
ıslak gözlerle,
uzağa dalıp gittiğinde kapıyı kim çalar,
yoldaşlardan başka,
mezarlıklar ve evlerden gidenler,
elveda demek,
ve aşkı ertelemek bir başka hayata,
kanat çırpan kelebekler gibi cam kenarında Abdullah yoldaşımı özlemek...

Ne olacak?
şimdi bize,
çığlık olmak var Kuşadası’nda,
yürümek isteyene,
evlerden mezarlığa,
mezarlıktan evlere çığlık,
işyerinde,
tarlalarda,
okulda öğrenciler arasında çığlık,
dövüşene,
düşene,
yoldaş Abdullah Nalıncı’ya bin selam olsun...

Şair; Şiir Sokakta
Atilla Yüceak Mayıs 2015