Ölümler bizim,
"Her fani tadacaktır ölümü"
doğrudur,
ya bizim ölülerimiz?
ondört yaşında ondört kiloya düşen Berkin,
direnip dövüşerek düşen
Mahir - Deniz - İbrahim,
koca çınar İnce Memed ?..

Bizim ölülerimiz bizimle yaşıyor,
her gün filizlenip büyüyor,
daha çok büyüyorlar...

Genç yiğitler,
ve koca çınarlar bizimle yaşıyorlar, barikatların sıcaklığında,
kavganın sokakta ki ateşinde,
başak veren okullarda,
isyana döllenen fındık tarlasında
fabrika tezgahlarında,
gün batımında...

Aşk ve özgürlük adına,
şafakla birlikte,
baş kaldırıyorlar hayata,
bir bir çıkıyorlar,
kimi tek tek,
kimisi ise el ele tutulmuş Tilda’sı ile,
hele ki Berkin sarılmış anasına geçip gidiyorlar...

Sıra beklemeden,
selamlaşmadan,
itiş kalkış olmadan,
hiç bir şey yemeden-içmeden,
yeniden bu hayata karışıyorlar...

Hızlı adımlarla yürüyorlar,
birbiri ardı sıra,
biz gibi,
canlı ölüler,
giyotine kafaları vermek için,
ardarda dizilmiş canlı ölüler...

Aşk Örgütlenmektir,
bir can bir nefes hayat demekse!
Atilla Yüceak Mart 2015
Araştırmacı Yazar -Şair