He kurban,
hele bir söylemisin,
geldik gidiyoruz ya hesapsızca,
peki ama,
neydi benden ve bana ait olan?

Yaşanan,
utanılan zavallılığı gör,
yoksula sunulan,
yaşadığımız sefalet bile,
yalnızca,
ödünç verilmemiş miydi,
körolası kader tarafından?..

Neden,
sözünü tutmaz ilahlar?

Ah!
kader,
akşamın soğuğu çökmeye başladı,
ne varsa,
aldın elimden avucumdan yok pahasına,
sanki,
yüzümün ifadesini bile kıskandın,
bırakmadın bana...

Günlük,
indirimli satışlar gibi,
parça parça ve ucuza kapatıp,
bomboş kaldığımda,
orta yerde bırakmak için,
öylesine darmadağınık...

He gülüm,
neydi başlarken bende olan,
inancım,
isyanım,
kalem ve kağıdım,
peki,
elde ne var?
övünçle yazıyorum yine bu saydıklarım...

De haydi!
eyvallah etmeden yine ben kazandım!..
Atilla Yüceak Ocak 2015
Araştırmacı Yazar –Şair