Ben öldüğümde
Nazıma sımsıkı sarılacağım
memleketinim her karış toprağının kokusunu
buram buram içine çeksin diye


Ve birbirimizin gözlerine bakacağız
denizlerin maviliğine imrenerek
gülhane parkındaki
ceviz ağacını anlatacağım ona
gölgesinde kaç çocukların büyüdüğünü
güzel yarınlar için bazen vakitsiz öldüklerini
çocuklarda bunun farkında sende bende
ceviz ağacıda farkında
sen merak etme usta


Ben öldüğümde
yolun öbür yarısından geliyorum diyeceğim
otuzbeş ten sonrasını saymadan
belkide hala öbür yarısını anlatacağız birbirimize
acı tatlı
biraz mutlu birazda hüzünlenerek
Bir Ayhanca’dan bir Cahit Sıtkı Tarancıdan
katacağız cümle cüme



Ben öldüğümde
Gözlerimi kapatarak birde Orhan Veliden
tekrar dinleyeceğim istanbulu
her semtini her güzelliğini
istanbuldan kıskanarak
ve istanbulu ondan her dinledikçe
ona içinde yaşayan milyonlarca insanın
her sokagının her semtinin hayranlıklarını
anlatacağım ona
götüreceğim ezan sesleriyle birlikte


Ben öldüğümde
Mehmet Akifin ellerine sımsıkı sarılacağım
o kalem tutan mübarek avuç içlerini
öpeceğim
kan ve barut kokusu bulaştırmadan
Her öptüğümde
al renkli bayrağım değecek yüzüme
korkmadan her şafakta


Ben öldüğümde
içimizdeki hasretin prangalarını
daha fazla eskitmeden
birlikte kıracağız zincirlerini Ahmet Arifle


Ben öldüğümde
Veysele dostalarının
selamını götüreceğim seni hep hatırlıyorlar
unutmadılarkı diyeceğim
sadık yarimize birlikte sarılarak



Ben öldüğümde
küçük bir yusufçuğun peşine
yeniden düşeceğim Yusuf abiy’le
can dostu ah ulan Rızayı’da yanımıza alarak
tuttuğumuz takımları yeniden anlatacağız
belkide birbirimizi kızdıracağız
gülerek


Ben öldüğümde
daha yazılmamış
yada yarım kalmış şiirleride götüreceğim
sevdiklerime
Biraz memleket olacak içinde
Ve birazda bizi anlatacak birbirimize


Ayhan’ca Cümleler
AYHAN AKDENİZ