Susarak konuşmaları öğrendim ben
Sessiz çığlıklara yorgun düştü kelimelerim


Ve bu yüzden her gece
Yastığım gözlerimden düşmelerini bekledi
Yüreğime sara sara
Gecenin karanlığına seni gizledim
yanaklarım dan ıslak ıslak süzülürken


Yorgunluğum da korkuyorum
İhanetler geliyor aklıma
Sırtıma saplanan
Kahpeliklerin yarası duruyor hala

Ve hala soğumamış yalnızlık akıyor içime
İşte bu yüzden yaslayamıyorum
Kimselere kendimi


Ben yanarken gün gün
Şimdi kadir kıymet bilmeyenler
Aydınlığımı çalarak
Yüreğimden
Kahpece gölgelere gizlenmişler
Bir yerlerde

Hayatımın bazen en mahreminde
Alçak’ ça üstüme üstüme gelmekte



Susarak konuşmaları öğrendim ben
Eskimiş cümlelerle demleniyorum
Gözlerin ayrılın rengi sanki
Aklımı başımdan alan
Kahverengi



Ve kan kırmızı bir yalnızlık şimdi
üstelik’te gözlerimi
Mesken tutmuş acı tatlı anılar


Dilimde bazen dualar
Bazende beddular
Belki de bu yüzden uzun uzundur
Gidenlerin ardından kahrolası yollara bakışlarım

Gözlerimin
Rengindeki maviliğine aldanmayın sakın
İçimdeki fırtınaları bir ben bilirim



Sen benim herşeyimsin diyenler
Yalan cümlelerde boğulmuş
Birbirleriyle yarışırcasına
Meğer hiçbirşeylerim’miş mişli zamanlarımda
küçücük görünen yalanlara
Kimbilir kimleri eskitmiş
Bu yüreğim

Uzun metrajlı anılarda
Daha kimleri unutacağım
Benim yalanlarımın ülkesinde

Ayhan’ca Cümleler
AYHAN AKDENİZ