Öksüz gül görürsen dalında küskün
Firağa bulaşmış yüreği düşkün
Konuşsan konuşmaz dilleri suskun
Bülbüle hasreti gömmüş sineye
Boşa emek etme açmaz seneye.


Zayıf umutları köküne döküp
Hatta ışkınından bir dalı söküp
Duayla önünde dizini çöküp
Bel verir mi diye gözünü dikme
Ağlayıp yaşını dibine dökme.


Ektiğin ilk anı getir gözüne
Nasıl bir sevinci sürdün özüne
O da sevdin diye güldü yüzüne
Şimdi solan dalı çevirip durma
Sözünü tutmadı deyip de vurma.


Sevdaya inandı sürdü al/ına
Hıdırellez günü astı dalına
Dileği olmadı küstü yalana
Bağrına acıyı dağladı o an
O yüzden akıyor içinden o can .


Kırmızıya çalan çiçek görürsen
Aşkla tutuşarak ona yürürsen
Onunla beraber sen de çürürsen
Aklına düşerse hatırla beni
O gülün alıyla sevmiştim seni.


Ayvazım DENİZ




TOPRAĞIMSIN

Bir pembe kurdele aldım sana,
Pembe pembe bak gülümse hayata...
Sonra güneşin saçlarına bağladım.
Hatırına senin adına...


Dışarıda üç ocak gülümsüyor,
Gez dolaş baştan başa kordona
Şart değil yanında olmak
Tutmak değil ellerini,
Ellerin cebinde,
Gülümse...


Martılar uçur,
Ses versin sessizliğine doğa,
Akşama soğur biliyorsun hava,
Üç beş odun at
Yansın soba
Isınınca
Beni hatırla...

Aklında olayım,
Sona kalayım hep sona,
Beni hatırla arada bir kendinden sonra...


Şiirin şiirime devam gibi olması sebebiyle çok beğendim ve kendisinin de izniyle altına ekliyorum.

Teşekkür ederim.