İçimde koskocaman bu boşluk neyin nesi
Ömür denen yapraklar nerede çürüdüler
Söyleyin be dostlarım var mı bundan ötesi
Mutluluklar benimle ne zaman yürüdüler
Daha yanımda diye tutamazken o eli
Göğsümü siper etsem dursa ayrılık yeli.



Zamana karşı dursam sustursam kem sözleri
Dönsem geçmiş günlere hatalarımı gömsem
Kaybolmaktan korkmadan ararken o izleri
Annemin memesini son bir kez daha emsem
Günahsız çocukluğum öper mi dudağımı
Eritir mi gönlümde kar dolu bu dağımı.



Sıcacık bir yuvanın kapılarını açsam
Kahkahalar kapıda karşıma yığılsalar
Bir avuç gülücüğü ortalık yere saçsam
Efkar olan köşeler korkuyla dağılsalar
Düşler gerçeklerimi harman edip savursa
İşte o an mutluluk ciğerimi kavursa.



Derin bir nefes gibi sigaramı solurken
Öksürükler içimi böyle kavuramazdı
Özlemle ufuklara boş gözlerle dalarken
Beni ayrı iklime böyle savuramazdı
Sonsuz hasret selini derdest edip saklardım
Kendi içime dahi özlemi yasaklardım.



Belki de o yüzdendir durup durup of çekmem
Ve sebepsiz boşluğu böylesi sorgulamam
Yakışmıyor bilirim içimi böyle dökmem
Bana gülen olursa inanın yargılamam
Kendim ettim peşine kendim biçtim hasadı
Kime hesap sorarım nasıl anarım adı.




Ayvazım DENİZ


Bu şiir benim için çok özeldi..

O yüzden de şiirimi güne taşıyan seçki kuruluna ve sayfama gelip nadide yorumlarını bırakan tüm gönül dostlarına candan teşekkür ediyorum.