Yüreğini yıka, öyle gel ...








Işık huzmesinin odamı çimdiklediği yerde
kanatlarından yetim kelebek
kasıklarında kozasından kalan ağrı
döneniyor, yarı baygın kandilimin çilli yağında

Benim sırtımda erguvan ağacının gölgesi
Senin omuzunda beyaz bir el yaslı
dökülen tüm çiçekleri hatmediyor bu bahçenin beni
unutsam kendimi aşık olacağım yeniden
severse kalbimi recm edeceğim hiç düşünmeden

okunmamış duaların varsa topla
mendilini yıka şu akil suda

bazen bağırsaklarından atlamak istiyorum
düğümlenip sana kaynamak pahasına
unutmayı sonuna kadar hak et, dibini sıyır öfkemin
unut ki çınlayan kulağının hakkı geçsin içimde
unut ki bir imgede boğa bileyim seni...

Kay biraz öte yana, yanında izim kalsın
bozulmasın yalnızlığımın ütüsü kolası
Pierra’ nın şarabı var
aynı tad benim alt dudağımda,ödenmemiş kirası
ne kadar kaçak yolcu varsa
hepsi bu yoldan geçecek kadar cesur


Beyaz atları da severim ama
yağız değiller aklımda nal sallayanlar kadar
üstüme sinmedikçe inanç beslemem uyku mahmurluğuna
taşıdığın kokuya adımın geçtiği hiçbir satırı katık etmem

ürkek bir kıyam olacak belli ki
üşüyeceğiz
Kim demiş ki seni özlediğimi
kafayı bulamadı henüz çarpık duygularım

Seni çıldırtan öfkeyi gözkapaklarının arkasına dikersen
bir kez daha bakacağım ardıma
tozlu bir yolun varisi olacak dilim
tüküreyim o zaman gelmişine de geçmişine de ...


Saatlerin bile akrebi var
yelkovandan yüzsüz olamam ki ben
kendi kadranına daya ağzını, bir nefes çekiver
ters yüzeyim kalbindeki okyanusta, dokunma

İstersen dilimi kurşuna diz, gıkım çıkmaz
konuşurken de acemiydim ben, kirli akvaryumların aptal balıkları gibi

Çocuktum,en son nefes aldığımda özgürce
ciğerimin verdiği yetkiye dayanarak
Zaten hep annem seslenirdi içeriden
denk gelip karanlık gölgemi emdiğinde


Başka bir baharda
bir kuş dünyaya hakim olana dek gözlerimden de kaçağım

Onlar yeşil pencereler, bahardan mütevellit
bakmasını bilmek gerek, görenin aklından şüphem
aklım mütereddit, cümlelerim yavan
biraz dağınıklık senden arta kalan

Biraz sonra tozunu üfleyeceğim üstünden şiirimin
şu küllük, hele bir dolsun gırtlağa kadar
ipini kalemimle keseceğim





Gülşah Gayret
Tekirdağ




_