Benim çocukluğumda
Kışlar zor geçerdi
Lastik çizmelerimde
Ayaklarım hep buz keserdi.


Akşamları
Kestaneler yarılırdı soba üstlerinde

Dededen kalma antika radyomuzdan
Ne sanatçılar konuk ederdik odamıza
Buram buram Anadolu kokan türküler tadında


Recep kaymaklar ,Bedia Akartürkler
Özay gönlümler
Helede haftada bir şarkı söyledimi
O doyumsuz sesiyle Zeki Müren
Odamızda çıt çıkmaz
Herkes ayrı bir aleme dalardı



Benim çocukluğumda
Bu şehre kar bir başka yağardı
Kar topu daha bir sıkıydı
Kolay kolay dağılmazdı
Konu komşu kadın kız
Yediden yetmişe herkes kızak kayardı
Kar bile bu şehre bir başka yakışırdı



Benim çocukluğumda
Kandillerde sabahlara kadar uyunmazdı
Avuçlar semalarda duasız ev kalmazdı
Sokak lambalarının yanmadığı
O mübarek karanlığında
Kandil paraları toplanırdı çocukça
Mum yakılı konserve kutularıyla


Yolları bile bir başkaydı
Arnavut taşlı sokaklarından gece gündüz hiç
Korkmadan hergün birileri geçerdi


Bazen bir yoğurtçunun
Zil sesinin peşine takılırdık
Pamuk helvacıda hep önünü keserdik arabanın
Çubuk macun şekerlerde
Hep yapış yapış olurdu ellerimiz
Birbirimize kahkahalar atarak
Leblebi tozlarıyla boyadığımız yüzler
Çocukça
En mutlu şımarıklarımızdı olurdu

Bazen aksakallı dedeleri durdurup
Dilimizin döndüğünce
Dualar öğrenirdik ayaküstü
Nur kokan elleriyle şaçımızı okşamaları
Meğer ne çok sevindirirdi bizi
Ve onca koşuşturmalardan sonra
Herhangi bir oyun molasında
Ne de güzel giderdi
Yüzümüze gözümüze bulaştırdığımız
Salçalı ekmekler
Kapı eşiklerinde her terlediğimizde


Sonra bahçelerimiz vardı bizim
Bahçesiz evlere ev demez
Ve bizi hiç cezbetmezdi
Özgürce oynar tırmanırdık ağaçlara
İçimiz dışımız binbir yeşil binbir meyva
Ve hayallerimizi iliştirdiğimiz
Çeşit çeşit uçurtmalar uçururduk
Bir başka görünürdü o zaman gökyüzü.
Bir başka hayaller bir başka mutluluklar



Benim çocukluğumda
Kilitlenmezdi sokak kapıları
Yemekler ve sohbetlerle
Bölüşülürdü bereketli akşamları
Zenginlik fakirlik sokmadan aramıza
Sofralar açık herkes doğaldı
Lokmaları katık katık
Herkes tıkabasa dostluğa doyardı



Benim çocukluğum vardı
Siyah önlüklerimle sevinçle okula koşarken
Bazen delik ayakkabılarımın arasından taşlar batardı
Ben ise aldırmadan
Kitaplarımın arasına gizlediğim
Geleceğimi umudumu
İtina ile çantama dizerdim
Yoksulluğa aldırış etmeden

Oysa hayallerim
Bembeyazdı lekesiz ve kirsizdi
Ve üstelikte pantolonum hep ütüsüzdü

Ben hafiftim belki
Ama çantam ağırdı hayat gibi
En sevdiğim ders ise hayat bilgisi dersiydi
Önlüğüm siyah yakası beyaz olsada
Çünkü o ise renkli ve resimliydi


Benim çocukluğum vardı
Ahhh çocukluğum çocukça özlediğim
Hatırlayıpta bir türlü geri dönemediğim


Ayhan’ca Cümleler
AYHAN AKDENİZ