Yaşamı,
sorgulamak çok kolay,
çünkü,
herkes kendi gözünden bakıyor,
kahrolası,
şu çekilmez dünyaya...
Birilerimizin,
gözleri ıslanırken,
içinde gülüşleri vardır,
kimimizin de al yanakları öpülemez,
tuz deryasından...
Ve gülüm,
sadece,
sen baktığını görürsün,
inatla,
dünyanın senin etrafında döndüğüne inanırsın...
Diğerleri?
başkalarının yaşamları,
onlar "yalan" zaten!..
He kurban,
senin "mutlulukların" var,
acıların,
üzülerek kaybettiklerin,
heyecanla kazandıkların var.
Yani,
sen kendi pencereden bakıyorsun,
canın yanıyorsa eğer,
Ortadoğu’da,
savaş çıksa umurunda olmaz,
ama sen mutluysan,
aksilik bu ya o savaş çıkarsa,
"Hadi ya,
azıcık mutlu olacaktık,
nereden çıktı bu savaş?.. " demen,
nedense beni hiç şaşırtmaz...
İç huzurunu,
sahte "mutluluğunu" bozacak şeyleri,
asla sevmezsin,
hele ki canın yanıyorsa,
zaten,
batsın bu dünya!
Atilla Yüceak Aralık 2014
Araştırmacı Yazar -Şair