Sevgilim;
Sana sevgilim diyebilir miyim?
Bilmiyorum ama;
Kestaneler sobayı sevmiyor galiba biliyorum.
Belki ilk okul talebeleri seviyordur,
Okul önündeki titrek simitçiyi.
Ama;
Ben itimi seviyorum.
İtim bitini seviyor.
Seviyoruz sevgilim.

Çocukluğum derme çatma bir hüzün kondusu,
Tükürüğümle sıvadım harcını.
Bir gün yolun düşerse şiirgahıma,
Yani pek kitap okumazsın biliyorum ama,
Yolun düşerse tozlu bir rafta,
Her mushafında,
Her satırında,
Her harfinde;
Göreceksin senden doğan acıları,
Ne Mecnun’nun nidası,
Ne Mevlana’nın seması,
Ne de İsanin on iki havarisi,
Seni benim kadar anlatamazdı sevgilim.


Sel;
Yağmur yağmasıydı,
Oysa çiselerken güzeldi.
Sen;
Hep güzeldin.



Sevgilim;
Zaman zaman şiirlerime mektuplar yazıyorum.
Bir yerde rastladın mı bilmiyorum,
Post/acı söylerdi.
Oysa dosttu hani,
S.iktiret bakma y/azdığıma,
Beyin hücrelerim,
Kelime frekanslarımı bozdu,
Şiir bey korkma;
Sana ultra hayaller anlatmayacağım,
Mışlı mişli gibi, geçmiş zaman k/ipinede girmeyeceğim.
Arapça ya da İbranice herhangi bir kelime ile de d/üzmeyeceğim seni,
Söz veriyorum,
Çıkagele eğer o kadın,
Kalemin ucunu kıracağım.
Yazmayacağım bir daha seni.





Ah sevgili;
Ah şiirimin velinimeti,
Değer savunması yapmıyorum,
Sende yargıç değilsin,
Bağırma hakkımı kullanıyorum.
Ya gel
Yada elimdeki şiirlerin boğazını keseceğim.



Nöbetçi_Piyanist