Yani
Sen şimdi gülersen;
Bütün nükleer denemeler başarısız olur.
Bir çocuk gülümser,
Belki kamuoyu hazır değildir ama,
Sen gülersen,
Kardeşliğe soyunur harfler.
Son kurşunu kendine sıkar savaşlar.
Bir çiçek açar.
Yani
Ne gerek var bilmiyorum,
Ama sen gülersen,
Bir coğrafyada,
Mesela Siirt’e
Pervari’de,
Gelincikler sapına tutulur.
Bir rüzgar yetmez yıkmaya.
Mesela Akdeniz,
Gözlerinden öper Botanı.
Veyahut Ege’yi.
Sen gülersen,
Anlamını anlatamayan sözcükler,
İfşa eder kendini,
Yakılır sözlükler.

Yani sen şimdi gülersen;
Ben çay içerim,
Yanında simit,
Günün sabahında değil,
Her öğününde.
Galiba sen gülersen,
Asgari ücretle kral hayat yaşanır.
Kışında ısınırız odunsuz.
Aralık aralanır.
Ellerini oh’lar mevsimlerin.
Yani,
Cenneti görmedim ama,
Ama sen gülersen,
Afişleri asılır sokaklara,
Mengene gevşetir kuvvetini,
Ki,
Şairin hafızasındadır o an neyi sıktığını.
Çığlıklar çarmıha gerilir,
Yalnızlık bölünür kardeş payı.

Yani sen şimdi gülersen;
Gökyüzü gelinlik giyer bulutlardan,
Kuşatır dünyayı kuşlar.
Çeyizini hazırlar bir kent.
Tahta bir sandığa neler sığmaz ki,
Gülersen,
Yani şimdi,
Şuan,
Bütün savaşlar kesintiye uğrar,
Atomlar param parça olur,
Kırlangıçlar gülümser,
Hiroşima gülümser,
Bir hamlede,
Bir piyon,
Bütün denklemleri bozar,
Düşer borç hanesine yazılan rakamlar,
Borsanın şefkatli rahminden.
Eski bir radyodan,
Eski bir kanal,
Sabah reklamlarına günaydın diye başlar.
Bir fotoğraf rüya görür.
Siluetinin en güzel filmi çıkar tavanımın sinemasında.
En büyük alkışlar ellerim.
Koca bir ödül bile alır belki.

Yani,
Bir şeyden değil ama,
Hani sen bi gülersen,
Galiba devrim olur.
En savaşsızından.


NÖBETÇİ_PİYANİST