Karanlık!..

Hüzün,
piyangosu vurduysa,
vay ki vay haline...

Zamanı algılayamıyorsun,
yani o duygudan arındırılmışsın,
dahası,
sadece güneş doğduğunda aydınlık,
baktığında ise,
karanlık olduğunu biliyorsun...

Ama gülüm,
alacakanlığın aydınlığı mı yoksa,
karanlığı haber verdiğini nereden,
anlayacaksın?
söyle hadi,
hangisi senden yana?

Ya da,
şöyle sorayım,
mutsuzlukla mutluluk arasında,
bir alacakaranlık,
olup olmadığını nereden anlayacaksın!

Birden,
kısa bir konuşma,
bir gezinti sonrası,
benim gibi kel,
yaprakları dökülmüş ağaç altında,
oturmuş düşünüyorum,
ufuk çizgisinde bir ışık görüyorum.

Güneş mi yükseliyor,
yoksa ay mı,
bilemiyorum,
tam anlayacakken,
birden her yer kararıyor...

Ah!
karanlık,
karanlık,
adı batasıca,
kör olmasıca karanlık!..
Atilla Yüceak Aralık 2014
Araştırmacı Yazar -Şair