’ masum bir ezgidir yüreğimde açan o gül ’






kan doğruyor ekmeğime ah bu vedalar
koşarak ölüyorum
kaçarak seviyorum



yani bir akşamüstü
dicle’nin kucağına uzanarak
hani adına rastladığım gibi
ilk akşam
bir naz
zarifçe bir dokunuş say gözlerinin d’arasına sevgilim
muhayyilesi kırık bir günde
yani düş kurmaktı adı
ve kendim kadar yalnızdı
gelen yolcular



hani göğsünde sürgündür bir aşk
hani kokusu da sinmiştir odaya
ve süslemiştir kalbi bir ışık
aşk ki daima yılışık



tebessümle açılırken tüm o kapılar
ve bir gün eksilir ya yüzündeki çocuk
bir önceki limanda kalır sevgililer
maviler tedirgindir sabahlardan



şimdi akşamlara saklamaksa adını
ve kavganın içinde bir umutsa yaşamak
sonra yapraklar da dökülürse birbiri ardınca
bil ki seninle birlikte ölürüm o gün
korkmuyorum yüreğime dayanarak