// Vakit.. ! Tan ağarırken...//





Ah ! Kurşunlar yağıyor sol yanıma
Dört mevsim zemheriye bulamış ellerini
Saksımda menekşelerim öldü ölecek



Beyaz ağıtların örtüsü sallayacak ezelî beşiğimi
Dokun düşlerimin el değmemiş nidâlarına
Hangi takvîmin yârenliği elzem olan
Söyle !
Penceremin kuytularına astığın sabahlardan ne haber ..?



Sen !
Züleyha dudaklarımdan aşk şerbetini esirgeyen FİRÂK..!
Sevdanın en koyu d/emleri yakıyor kaburgam arasını
Öylesi Yusuf kanar zerrelerimde
Şimdi ne yana akarsan ak !



Ben ki
Âdem’in gölgesine saklandığımdan beri Havvâ duvağımla
Ömrümden ömür gitti
Yıkıldı sabır denen sütunlarım
Bırak !



Bırak git
Omurgam üstünde ağrıyla beni
Bırak !



Ah ! Belik belik örgülerim sancılanıyor
Öylesi çömeziyim bu yangınların
Anla !
En saf anaçlığım asılıyor merdiven parmaklıklarına



Daha kaç gece batacak kirpiğimden içre
Hadi bir ’SUS’ sür ağıtlarıma
Asr’a yeminim doğmadan evveldi
Adına bölmüştüm ökse kuşlarını



Madem ki vurdun beni mâverâdan az öte
Gel de yak çerağımı !
Âmâ baksın gözlerim
Soluk benizli akşamlara
Nasıl olsa sana çıkacak bu şehrin sokakları
Ardından ağladığımdan beri düşlerime yenilip



Üfle son nefesini
Serilsin seccâdem üstüne ’NEY’ işlemeli dudakların
Muştular dokunsun son defa bedenime
Gamzelerinde FİRÂK !



13.12.2013 / VAKİT TAN AĞARIRKEN...