Selâm!
Sevgi ve duânın en güzeline
En hâlisine
En samîmîsine lâyık olana...

Selâm sana Ey Nebî!
Selâm sana Hakk Habîbi!
Selâm sana yetimler padişâhı!
Selâm ki sana Ey gönüller Serverî!

Gel Ey !
Habîb-i Zîşan..!
Mîrâcım ol gel sevindir beni
Hicret et şu bedevî gönlüme...

İçimde bir Taif taşlanır sen yoksan
Bin Mûsab olur yüreğim
Bin Bilâl ağlar gözlerimde
Çöldeki bir avuç su bile benden daha ıslak
Ve teneşirde bekleyen tabut bile benden daha kalabalık

Onulmaz yaralarım muhtaç neşterine gel Ey!
İncecik bir sızı kesiyor yüreğimi
Yoksun!
Derin bir hissiyatta yetimliğim
Nasırlı bir yara içimdeki
Ağrılı mora çalan dudaklarımdaki duâlar

Amansız bir âsûdeyim dallarımda şimdi
Kör sükûnetler iliştirdim avuçlarıma
Yüzüme hicâbından âminler sürdüm
Ziyan sebil nefesler tükettim

Bedeli ağırdır Şems’e yâr olmanın bilirim
Nar yakar
Arz titrer
Aşk üşür
Sus ve ses yüreğimde yalın kılıç gibi yürür

Gel de Hakk’tan avucuma inen muştular getir bana!
İnancım taze
Zâtıma sabr-ı cemîl !
O ki; şâhı kelâm !
Bir ses!
Dirileyim nefesinle kan/ter
Gel!

Ben ki; nûruna meftûnum
Karanlıklarıma bir od yak!
Utançlarımın yılgın hâline hîlâtım ol gel!

Gel de kanayan yarama gül işlemeli bir mendil bas!
Gül bahçene gireyim
Gül olayım
Gül kokayım

Gel Ey Nebî!
Gel Şâh-ı Rasûl!
Aşkına secdeler sâlât arıyor
Gel!


Sibel Gökben Yalçın / 03.08.2013